Dini Te Hennepe-Bosveld |Hospice Rozenheuvel
Ons hart krijgt vleugels luidt de titel van het boekje van Dini te Hennepe-Bosveld. Zij maakte dit naar aanleiding van haar creatieve werk bij Hospice Rozenheuvel in Rozendaal.
Dini begon acht jaar geleden. ‘In het hospice help ik de gasten met wassen, aankleden en eten. Medicijnen mag ik niet geven, dat doet de verpleegkundige.’ In een hospice verblijven mensen de laatste dagen of weken van hun leven en krijgen daarbij de nodige zorg. Dini vindt het speciaal zo dichtbij mensen te mogen komen in deze laatste fase van hun leven. ‘Ze vertrouwen jou.’ Na een tijdje startte ze met creatieve momenten voor de bewoners. Dankzij haar tekendocente opleiding merkte Dini hoe belangrijk creativiteit voor haar was. ‘Creatief bezig zijn maakt dat ik in evenwicht blijf. Ik leerde mijn gevoelens op het doek zetten’. Uiting geven aan emoties in de laatste fase van het leven, doet vaak zichtbaar goed. ‘Ik merk dat het hen helpt; creatief bezig zijn. Soms maken we een schilderij, een andere keer rijgen we kralen. Het is maar net waar iemand behoefte aan heeft. Ik volg hierbij volledig mijn intuïtie. Meestal wordt dit welkom ontvangen. Als we samen aan de slag gaan, is er die lach of glimlach. Dat is een groot geschenk.’
In haar leven werd Dini veel met de dood geconfronteerd. Haar moeder stierf toen ze 40 was, haar broertje toen zij nog ongeboren was en Dini’s zus stierf op haar 28e. ‘Ik wilde over de dood praten, maar dat wilde de rest niet. Daar praatte je niet over. Dat was moeilijk voor mij.’ Hier is ze dicht bij de stervende. ‘De dood is niet het einde van de mens merk ik, hier gebeuren zulke mooie dingen. Bij stervenden verplaatst de energie zich van hoofd naar hart. En dat merk je, mensen worden zachter. De sfeer is mooi, liefdevol en vredig.’ Dini ziet hier veel angst voor de dood en is nieuwsgierig naar die angst waarmee men worstelt. ‘Ik ga op zoek naar wat er achter de angst zit, probeer de mens te ontmoeten. Achter die angst vind ik liefde en die liefde probeer ik met liefde te beantwoorden.’
©Petra Steffens